فکر کن !!!!!

کی فکرشو میکرد بعد این همه سالها یکی پیداش بشه که احساسمو قلقلک بده !!!! 

 . 

. 

. 

تو میگی چیکار کنم ؟؟؟  

دستمو بزنم زیر چونه ام نیگاش کنم یا اینکه منم قلقلکش بدم ؟؟؟؟ 

. 

. 

. 

میدونم تاریخ هیچوقت تکرار نمیشه ..... دوست ندارم تکرار بشه !!! 

. 

. 

. 

حال و هوای الان و دوست دارم . 

. 

. 

. 

سفرهامون بخیر .  

با هم میریم و با هم برمیگردیم ... میبینی ؟؟؟؟  

به این میگن بزرگترین تفاهم دنیا . 

. 

. 

. 

سوار قطار که بودی ماچم نکردی... میزارم به حساب اینکه کوپه شلوغ بود. 

. 

. 

. 

اما من وقتی تلفن قطع کردم... یواشکی ماچت کردم ... تو هم بزار به حساب اینکه منم سر کار بودم و اینجا شلوغ بود.  

حالا همه تو کوپه میبینن لبهات رژ لبی شده . 

 . 

. 

. 

دلم برات تنگ میشه . 

. 

. 

.  

راستی !!  

هیچکس تا حالا ندونسته سقف آسمون چقدر بلنده ...آسمون فقط بهانه است .  

 بیا ما مثل ۲ تا کبوتر باشیم .... پرواز کنیم ... آنقدر بریم بالا تا بلندی آسمونو کشف کنیم !!!  

حاضری با هم بپریم ؟؟؟  

اندر احوالات اینروزهای آشنایی

دوران آشنایی یعنی :  

به هم فرصت بدیم تا روحیات و خلق و خوی همدیگه رو بشناسیم ....مگه نه ؟؟؟؟ 

. 

. 

. 

پس لطفا زود رنجیده خاطر نشو . 

. 

. 

. 

قبلا که گفتم غزل بانو طاقت نداره کسی و ناراحت ببینه .... حالا یا ضعفشه  یا قدرتشه . 

. 

. 

. 

الان حالم خوبه چون دیشب یه اتفاق قشنگ افتاد. 

تقدیم به خودمون

 1 )

سلام عزیز همیشه و هر روز من

سلام غریبه دیروز ، آشنای امروز , عزیز فردا

امشب می خواهم برایت بنویسم

با دلی پر از حرفهای نگفته

اینجا دارد باران می آید

صدای شر شرش را  میشنوی ؟؟

2 )

کجایی؟

دلم برای لحظه لحظه های با تو بودن تنگ شده

یادت هست ، گفتی روزی معجزه خواهد شد ؟!!

نمی دانم چرا میان این همه آدمیان ، دل من معجزه را جستجو

می کند .

3 )

چقدر دلم گرفته عزیز

آنروزهای قدیم و این روزهای جدید

آنقدر دروغ شنیدم که دیگر سلام هیچ منتطر بارانی را باور نخواهم کرد .

امروزها همه نقاب میزنند .... نمیدان از چه چهره هاشان را پنهان

میکنند .

نمی دانم ؟؟؟

4 )

من هنوز همان دل ساده صادق را دارم

اصلا انگار این همه تگرگ

که بر پهنای نرمی واژگان کلامم بارید

ساده ترم کرد .

5 )

شفافم مثل باران

این را همیشه تو میگفتی عزیز ، یادت هست  ؟!

چقدر دوست داشتم و دوست دارم دوباره بشنوم

یادش بخیر .

6 )

شمعدانی های باغچه را پاییز پارسال قلمه زدم

اما هنوز غنچه هم نداده

انتظار چقدر سخت است عزیز

بیا !! بیا دیگر !

شاید تمام این شکوفه ها منتطر آمدن تو هستند تا

بشکفند .

میدانم دلیلش همین است

حالا تو باور مکن !!!

7 )

چیزی تا تیر ماه نمانده

یادت هست آنروز داغ شرجی ظهر تابستان

مادرم مرا کنار پراکندگی آفتاب خلیج فارس زایید ؟!

حالا سالها  از آن روز میگذرد .

اما من گم شده ام میان زاده شدن در شرجی خلیج فارس

و بزرگ شدن میان امواج دریای خزر .

تو بگو عزیز

من سادگیم را مدیون کدام ساحل زیبای این مرز و بومم.

8 )

دف میزنم ، دف میزنم

من با دلم دف میزنم

من با نگاه عاشقت ، من با دل شقایقت

با حرفهای صادقت ، تنها میان قایقت

من با دلم دف میزنم .

9 )

تو چرا مثل همیشه پولک و ستاره ساکتی ؟؟؟

بیا برویم پشت درخت گلابی حیاطمان

میخواهم شکوفه ها را میان ابریشمی موهایم بگنجانم .

تو نگاهم کنی ... لبخند بزنی و بگویی :

زیباترین دختر جهان که میگویند تو هستی ؟؟؟

10 )

اینروزها دلگرفتگی ام بیشتر شده

انگار همه با ستاره ها قهرن

انگار بوی بابونه و نعناع دیگر در سبزی کوچه ها نمیپیچد .

انگار دلها همه سنگی شده

دیگر کسی چای نمی نوشد ... شعر نمی خواند ... داستان نمی گوید.

دیگر کسی از دلش نمی گوید ،

ولی واژگان دروغ خود را چه ساده به سادگی  ما میفروشند .

11 )

هنوز هم

پشت پنجره اتاق خود فانوسی از جنس نامم آویزان کرده ام

هنوز هم گلهای یاسی که از پشت حیاط رو به کوچه ی  خانه همسایه

می ریزد را درون کاسه آبی می گذارم تا رایحه اش به گوش منتظران

بهار برسد .

من هنوزم ارزن هایی را که مادرم از دوره گرد فال فروش خریده بود را

به پهنای قدمهای هنوز نیامده ات می ریزم

تا مهاجران سرمای زمستانی سیر به آفتاب برسند .

12 )

دلم تنگ است عزیز

باورهایم را مدام نقاشی می کنم

تا غبار سالهای کهنه خرابشان نکند .

ای عزیز

دلم تنگ است

دلم خیلی تنگ است

پس کی می آیی .

13 )

نمی دانم بعد از سلامت این همه دقایق که تو در خاطرم هستی

شعر بخوانم یا بروم کنار ساحل آمدنت را فریاد کنم .

تمام جهان نذر قدمهایت

بیا عزیز تو را کم دارم

تو را که سالهای تک تک ستارگان را شمرده ام

ترا که غزلخوان حافظم کردی

می خواهم به تقدس کلامش باز تفالی بزنم

کاش همان غزل زیبای باز آمدنت باشد .

آخ که در میان نفرت از این همه تکرار

تکرار غزل باز آمدنت چه شیرین است .

ای حافظ شیرازی...

14 )

چشمهایم را دوختم به کوچه باریک یکنفره ایی

که روزی گفتی می روم و رفتی !!

به انتهای کوچه که رسیدی ... برگشتی و دستت را برایم تکان دادی

تمام کوچه را دویدم ... به تو که رسیدم ، گفتی فردا شب برمی گردم

حالا آن کوچه باریک یکنفره بزرگراهی شده

که هر روز عابران سواره از آنجا میگذرند .

و من دلم را به هیچ گرانی ندادم ...  در انتهای همان کوچه باریک یکنفره

 قدیم کنار همان شکوفه های سیبی که از دیوار همسایه پیدا بود

انتظارت را میکشم .

15 )

عزیز من چیزی به صبح نمانده

ترا جان نرگسهای آن زمستانی که رفتی

ترا جان نارنجی های آن پاییزی که هرگز  نیامدی

امشب بیا به خوابم

من عشق ورزی های شبانه را دوست دارم .

16 )

خبر آوردند که آمدی من نبودم

سوختم از این خبر عزیز

می دانم که به سادگیم دروغ میگویند تا بخندند .

به جان آن ماهی که همان شب خبر سفرت را داد

من تمام لحظه های بارانی ات را

لا به لای چارقد مادربزرگم پنهان کردم

از تو به هیچ کس نگفتم عزیز

ترسیدم عشقمان را چشم بر هم زدنی ،، چشم بزنند .

خبر آوردند که آمدی من نبودم عزیز

می دانی که منتظرت می مانم تا بیایی

وقتی که آمدی ...

دستت را میگیرم و میرویم کنار ساحل

می خندیم

بلند بلند میخندیم

آنقدر بلند میخندیم که تو در گوشم بگویی " شیک بخند "

و خدا آرام بگوید:

 هیس !!!! مادر زمان خواب است بیدارش نکنید .

17 )

عزیز همیشه من

دلم آغوش امن ات را کم دارد

همان آغوشی که آنشب در رویاهایم با تو داشتم

یادت هست ؟؟؟ !!

همه جا تاریک بود

دور تا دور اتاق پر بود از شمعهای کوچکی که وجودت را نورانی کند

وای عزیز من

تو در سو سوی نور شمع از همیشه زیباتر بودی

دلم همان آغوش امن آن شب رویاهایم را کم دارد .

18 )

همیشه گفته بودم خوبم

باز هم اگر حالم را بپرسی می گویم خوبم .

اما تو باور مکن عزیز !!

اینروزها حال خوشی ندارم.

اگر چه همیشه لبخند بر لب و خنده همیشه در کلام

اگر چه به ظاهر چشمهایم همان سگ همیشگی را دارد

اما نمد مالان چند کوچه پایین تر

دلم را به اشتباه نمد مالی میکنند . 

آی عزیز

هزاران هزار هزینه گزاف برای باز آمدن تو کم است

من از این زمانه گله دارم

من از این تنهایی خودم لجم میگیرد

آخر چرا هیچکس تنهاییم را حس نکرد ؟؟؟؟ 

یادگاری از یک دوست

تا تو هستی و غزل هست دلم تنها نیست
محرمی چون تو هنوزم به چنین دنیا نیست
از تو تا ما سخن عشق همان است که رفت
که در این وصف زبان دگری گویا نیست
بعد تو قول و غزل هاست جهان را اما  
غزل توست که در قولی از آن ما نیست
تو چه رازی که بهر شیوه تو را می جویم
تازه می یابم و بازت اثری پیدا نیست
شب که آرام تر از پلک تو را می بندم  
در دلم طاقت دیدار تو تا فردا نیست
این که پیوست به هر رود که دریا باشد
از تو گر موج نگیرد به خدا دریا نیست
من نه آنم که به توصیف خطا بنشینم
این تو هستی که سزاوار تو باز اینها نیست. 

آغازش به یاد تو و کلمات تو ...

 این جایم رسیده!

از قول و قاعده بیزارم
از نام و از نوشتن بیزارم
از ترس، دلهره، دانایی.

بیزارم از چه رفته به باد وُ
از چه خواهد شدِ این همه که خواب.

هی سیبِ رسیده
طعمِ ناتمامِ به یکْ‌بارگی!
مرا طوافِ همان ملایکم بس بود
سجده‌ی نور و سکوتِ ستاره‌ام بس بود
این چه رنج و رازِ بی‌آغازی‌ست
که هی نرفته باز
دامنِ دریا را به تحفه‌ی تشنه‌اش تَر کنم؟
مرا به خانه‌ی خودم
به خوابِ همان هزاره‌ی رویاریزِ آینه برگردانید.

نه طعمِ ناتمام و نه برکتِ بوسه
تنها باد است که از فرازِ خاکسترِ ما می‌گذرد
بگذارید به خانه‌ام برگردم
مرا جز آن آرمشِ تا اَبَد عجیب
دیگر هیچ آرزویی از اَزَل نبوده است.  

 ( استاد سید علی صالحی )

دلم برات تنگ میشود .

چرا با من نماندی تا گریه های انتهای روز راد سر بر آغوش هم زار بزنیم ؟؟ 

چرا بوی فرغ میدهد این احوالژرسی های گاه و بیگاه و بزرو حجب و حیا ؟؟ 

چرا با من حرف نمیزنی ؟؟ 

چرا نمیگویی که بدانم کدام قافیه را اشتباه نوشتم ؟؟ 

چرا دردهای آدمی انگار تمامی ندارد ؟؟